Boete en verzoening

God, de barmhartige Vader, heeft de wereld met zich verzoend door de dood en de verrijzenis van zijn Zoon en de heilige Geest uitgestort tot vergeving van de zonden. Hij schenke u door het dienstwerk van de Kerk vrijspraak en vrede. En ik ontsla u van uw zonden in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest. Uit de liturgie.

Het sacrament van boete en verzoening wordt meestal kortweg ‘de biecht’ genoemd. Vandaag lijken we het moeilijk te vinden om eigen tekorten te erkennen als schuld ten opzichte van God, dit wil zeggen als zonde. Woorden als ‘zonde’ en ‘bekering’ liggen niet goed in de markt vandaag.

Nochtans neemt in de verkondiging van Jezus de oproep tot bekering een belangrijke plaats in. Bekering hoort wezenlijk bij het leven als gelovige. Wie voor God durft te gaan staan, merkt namelijk duidelijker het contrast met zijn eigen leven. Zich bekeren is letterlijk een fundamentele koersverandering van de mens, je levensweg bijsturen, je afkeren van het kwade en je toewenden naar God. Geloven en zich bekeren, beminnen en de liefde steeds verder uitzuiveren zijn als de twee zijden van dezelfde medaille. Het zijn twee manieren om onze levensverbondenheid met God en met medemensen stevig te houden.

Want die verbondenheid kan slijten door verwaarlozing en door tal van kleine tekorten. De levensdraden die ons met God en met elkaar verbinden, kunnen ook afknappen door zware fouten. Dit is precies zonde: de levende relatie met God en met medemensen laten scheuren of verloren gaan. Er zijn vele manieren om te werken aan bekering zoals de dagelijkse aandacht voor de ‘levensdraden’ (klassiek d.m.v. vasten, gebed en aalmoezen), het beleven van het doopsel en de eucharistie, het beleven van boetetijden (Veertigdagentijd bijvoorbeeld) enzovoort. Het sacrament van boete en verzoening is de belangrijkste stap op de weg naar bekering en verzoening.